De Chinese president

De Chinese president

Gisteravond, zaterdag, had een goede vriendin mij even dringend nodig. Die nood geledigd en daarna nog wat gedronken en afscheid genomen. Ik zou nog wat gaan drinken in mijn stamkroeg en had ik dat maar gedaan. Maar ik dacht, thuis is het bier gratis en dan kan ik ook nog wat nuttige dingen doen.

Dus ik op weg naar een tram. Maar ik zag alleen een tram (niet de mijne) met de alarmlichten aan, het wemelde van de politie en die hadden op vakkundige wijze (motor overdwars geparkeerd) de toegang tot het Damrak geblokkeerd. En ook trams konden het Damrak niet meer op. Geen nood, ik zou even stukje lopen naar volgende halte. Wat op zich niet veel nut had, want die halte was op het Damrak. Nog steeds geen nood, dan maar naar de Nieuwezijds, daar ook nog een tram die mijn richting op ging, plus streekbussen die dat ook deden.

Aangekomen bij het Koninklijk Paleis, en onderweg een verzameling politie agenten tegengekomen die ik zelfs nog nooit bij een voetbalwedstrijd had gezien, zag ik wat de oorzaak was van de politie aanwezigheid en de dranghekken her en der. De Chinese president was waarschijnlijk tijdens de 7e gang gaan knikkebollen en moest nu naar zijn hotel. En daarvoor werd de halve stad plat gelegd. Maar goed, voor 1,5 miljard aan investeringen hoor je mij niet klagen.

Dus ik naar de andere kant van het Paleis, wat ook al niet meeviel, ik moest zogezegd een blokkie om. Maar op de Nieuwezijds aangekomen, heel veel mensen bij de tramhalte, maar geen tram. Dan maar een stukje doorlopen naar de bushalte waar de streekbussen stoppen. Ook hier veel mensen bij de halte. En 2 trams achter elkaar die stilstonden en ook bleven stilstaan.

Ondertussen begon ik me steeds slechter te voelen: misselijk, licht in het hoofd. Ik zag bankjes en ben even gaan zitten om bij te komen. Terwijl ik daar zat, nog steeds geen bus of tram en richting station had zich inmiddels een 3e tram aangesloten, ook stilstaand.

Ik voelde me ietsje beter en besloot te gaan lopen. En als je je niet helemaal lekker voelt is je richtingsgevoel en denkvermogen ook niet meer 100%. Ik kwam wel daar waar ik wilde, maar was daar op een vreemde manier naar toe gelopen. En ook daar, hele kuddes bij de tramhaltes, maar geen trams en ook geen bussen.

Dus maar verder gelopen, onder het Rijks door en over Museumplein, dat al in gereedheid was gebracht voor het bezoek van Obama, dus in rechte lijn lopen was er ook niet bij. Maar ik zag in de verte weer bussen rijden, dat gaf de burger moed. En uiteindelijk ben ik in een bus beland, ben ook op plek van bestemming gekomen. Ik werd alleen wel weer misselijk toen ik aan eten dacht, dus maar het logeerbed opgezocht.

Al met al een enerverende avond met een mooie stadswandeling.