Lying eyes

Een titel die een verhaal doet vermoeden over een vrouw die mij gouden bergen beloofde, maar mij bedroog bij het leven. Zou kunnen, maar daar gaat dit verhaal niet over.

Mijn geheugen werkt goed, maar een beetje raar. Ik onthou de gekste dingen. En 1 van die dingen is songteksten. Vrijwel alle, maar vooral van liedjes die ik leuk vind en dat zijn er nogal wat. En dus hoor je me regelmatig meezingen, thuis, in de auto, maar bijvoorbeeld ook in de supermarkt als ze daar achtergrondmuziek draaien. En dat doen ze in de plaatselijke Jan Linders supermarkt in Arnhem-Zuid.

Daar liep ik dus gisteravond om de voor de vrijdag traditionele pizza te kopen en wat hoorde ik toen ik net in de winkel was: Lying eyes van The Eagles. Eén van mijn favorieten en ik zong dus vroklijk mee, ik ken de tekst woordelijk. De meisjes die daar werken zijn gewend aan mijn meezingen, kijken er niet eens meer van op, lachen me alleen vriendelijk toe.

Maar gisteravond gebeurde er wat anders. Tijdens het kiezen van de pizza en lopend rond de diepvries waar die dingen in liggen zong ik mee met Lying eyes. Nu zing ik ook nog redelijk zuiver, dus ik val er ook niemand mee lastig. Maar 1 van de Jan Linders meisjes, ik ben de naam even kwijt, ze is van Turkse of Marokkaanse komaf, zei tegen mij: U moet aan The voice meedoen.

Dat zijn nou leuk dingen zo op de vroege vrijdagavond. Niet dat ik ooit aan een programma als The Voice zou meedoen, ik haat dat soort programma's. Maar het is leuk als dat tegen je gezegd wordt.