The West Wing

Ik wil het met jullie jullie hebben over de Amerikaanse tv-serie The West Wing. In mijn ogen de beste tv-serie die ooit gemaakt is. En ik ga jullie uitleggen waarom ik vind dat het de beste tv-serie ooit gemaakt is.

Allereerst even uitleggen waar The West Wing over gaat. In het oorspronkelijke idee zou het alleen gaan over de staf van de president van de Verenigde Staten, maar al heel snel kreeg de president, gespeeld door Martin Sheene, een belangrijkere rol in de verhaallijnen.

Schrijver van de serie was Aaron Sorkin en die heeft echt subliem werk afgeleverd. Al in de pilot is hij erin geslaagd een zodanig verhaal neer te leggen waardoor je je identificeert met de karakters en gewoon de volgende aflevering wilt zien.

Een werkelijk geweldig scenario, een top cast, die bovendien graag met elkaar samenwerkte en dat werkte door in het uiteindelijke resultaat. Je had nooit het idee dat je naar acteurs zat te kijken.Dat geweldige scenario kwam ook door de uitmuntende research en het gebruik maken van het advies van mensen die echt in het Witte Huis gewerkt hebben zoals de perschefs van Clinton en Reagan.
 Daardoor was het verhaal in de serie ook altijd geloofwaardig mede omdat er ook gebruik werd gemaakt van actualiteiten.

De serie geeft een unieke inkijk in het werk van de staf van de president.  Een intelligent script en uitmuntend acteerwerk en een speciale manier van filmen ("walk and talk") maken de serie zo goed. Niet voor niets won de serie, onder andere 3 Golden Globes en 26 Emmy Awards onder meer voor de award voor "Outstanding Drama Series" en dat 4 jaar achter elkaar.

Recensenten en politicologie professors hebben de serie geroemd, en er is zelfs een stuk geschreven over de pedagogische kwaliteiten van The West Wing.


Voormalige bewoners van het echte Witte Huis, zoals presidenten Ford, Carter en Clinton, maar ook Henry Kissinger en vele voormalige White House staffers hebben verklaard dat de serie een realistisch beeld geeft van het reilen en zeilen binnen het Witte Huis.

Daarbij is de serie nog leerzaam ook, want ongemerkt leer je iets over de Staatsinrichting van de Verenigde Staten. Wat ook opvalt is dat niet zoals bij Nederlandse series de schrijver(s) zijn uitgegaan van de domste kijker maar de dialogen en onderwerpen juist op een tamelijk hoog niveau hebben geplaatst.

Een gemiddelde aflevering begint 's morgens vroeg en neemt ons me door de dag en alles wat de staf van de president zoal meemaakt. Dat kan van alles zijn wat meestal binnen de scope van een aflevering tot een goed of minder goed einde wordt gebracht. Ook zijn er zaken die in meerdere afleveringen of zelfs seizoenen terugkomen zoals de ziekte (MS) van de president, de herverkiezing of, bijvoorbeeld, de ontvoering van zijn jongste dochter.

1x per jaar kijk ik de gehele serie (7 seizoenen) nog een keer en elke keer geniet ik weer. Dat komt misschien omdat ik altijd geïnteresseerd ben geweest in de Amerikaanse politiek, maar ik herken ook wel vanuit andere oogpunten (bijv. het schrijvers oogpunt) dat The West Wing een top serie is.

2011 Jaaroverpeizing

Ja, 2011, aan de ene kant niet zo bijzonder voor mij persoonlijk, aan de andere kant ook wel. Ik verloor mijn baan en dan merk je dus ineens dat het als 48-jarige niet meevalt om weer een baan te vinden. Althans, je bent niet zo interessant voor werkgevers meer, blijkbaar, en ik heb sterk het gevoel dat ze na mijn sollicitatie niet verder kijken dan de geboortedatum op mijn cv, dat daarna best interessant is.
Maar genoeg daarover.

Ik had echt gedacht dat 2011 een beter jaar zou worden dan 2010 (veel slechter kon niet, dacht ik) maar het eerste half jaar was dat zeker niet.

Afgezien van een ontzettend leuk en gezellig chat contact dat eind 2010 was begonnen. Maar ook dat chat contact raakte ik kwijt, om redenen die buiten het bestek van dit blog vallen.

Wel positief was dat ik in gestaag tempo afviel. Door het vele lopen, omdat de auto niet meer wilde, startblokkering besloot een eigen leven te gaan leiden,

Ook ontdekte ik dat echte vrienden je ook helpen als je het moelijk hebt.Maar met die moeilijke tijden zal ik jullie niet lastig vallen.

En toen was er Twitter...... Ik had al een account sinds februari, maar nauwelijks iets mee gedaan, tot ongeveer half juli. Ik merkte dat ik ook mijn Marktplaats advertenties over twitter kon schieten en langzaamaan kreeg ik steeds meer volgers. En ik ging ook steeds meer mensen volgen en daar bleken hele leuke bij te zitten.
En ik maakte er een beetje een gewoonte van om mensen eerst irl te ontmoeten en dan pas op twitter te volgen. Wel apart.

En 2011 bracht ook mijn eerste Tweetup. Op 5 november in Den Bosch. Eén van de laatste warmere dagen van het afgelopen najaar. We zaten die 5e november dan ook gewoon 's avonds buiten zonder jas in Den Bosch.
Maar wat mij het meeste bijbleef is dat ik die avond gelachen heb op een manier die ik lang niet gedaan had. Zulke ontzettend leuke mensen: @southern_smileX, @carmen1157, @sammaniac, @Saintjoris @magikdat, @meneerpatrick, @omajap en anderen, maar met genoemde heb ik nog steeds bijna dagelijks contact op twitter.

2 heel gezellige ontmoetingen met Jacqueline (jubeline0108) die ik inmiddels als hele goede vriendin beschouw en ook de bezoekjes aan @dejongmiranda en @LordQenX waren altijd hartelijk en gezellig!

En toen kwam het #twitterkersfeest! In 1 woord geweldig!Meer over dat Twitterkerstfeest is te vinden in het vorige blog, dat is een Engelse versie, een uitgebreidere Nederlandse versie volgt z.s.m.

2011 was overigens ook het jaar dat ik begon met bloggen. En ook begonnen ben met een ander schrijfproject, daarover hopenlijk meer in 2012.


En zonet mijn allereerste Oud & Nieuw op Twitter meegemaakt en dat was eigenlijk best leuk

Januari ziet er gelijk al leuk uit, met tweetupXL in Utrecht, Nieuwjaarstweetup in Vlissingen en een mini-tweetup met kaasfondue met @jubeline0108 en @conavandehorn in Amsterdam.

Mijn wensen voor 2012: een baan, en het liefst snel en een speciaal iemand in mijn leven zou ook wel fijn zijn.........

Gelukkig Nieuwjaar allemaal!