Risico genomen......

Ik begin dus maandag in een nieuwe baan. Althans, met 3 weken training als voor bereiding op die baan.

Een baan die ik heel graag wilde. Zo graag, dat is er zelfs een risico voor nam.

Wat is het geval. Sinds ik begin april werkloos werd doordat het project waar ik op zat stopte, had ik WW.
Maar die zou ik maar 3 maanden hebben, dus budgettair gesproken zou ik het tot begin augustus hebben kunnen uithouden.

Uiteraard druk gesolliciteerd, testen gedaan, gesprekken gehad, maar in alle gevallen had men in die grote vijver met werkzoekenden een meer geschikte vis gevonden of een vis die dichter bij het profiel zat.

Mijn oude teamleidster was bereid als referentie op te treden, maar hoe positief zij ook over mij was, het mocht niet baten.

Tot eind juni. Gesolliciteerd op een klantenservice functie bij een mobiele provider. Testen gedaan, allemaal goed en toen mocht ik op gesprek komen. En ook dat gesprek verliep heel goed. Het was eigenlijk ideaal, dichtbij, ik kon het aantal uren werken dat ik wilde en het was werk.

Ongeveer in diezelfde tijd zag ik de vacature voor de baan die het nu geworden is. Bij Randstad en ik was eerder op gesprek geweest bij een andere afdeling van Randstad en was toen bij een klant afgewezen om een reden waar de intercedente het ook helemaal niet eens was. Die intercedente zei toen tegen mij: als je een vacature ziet bij Randstad waarop je wilt solliciteren bel mij dan even, dan doe ik een goed woordje voor je.

Zo gezegd, zo gedaan en al snel werd ik door de intercedente gebeld over de functie die ik echt wilde, waar mijn talenknobbel goed tot zijn recht zou komen en waar ik gewoon van dacht dat ik er meer thuis zou zijn.

Maar toen werd het nog ingewikkelder. Ik werd ook gebeld door Unique voor een functie bij Sanquin.
Ik maakte blijkbaar zo'n goede indruk dat ik op gesprek mocht.
En even na dat bericht kwam het bericht dat ik mocht beginnen bij de mobiele provider.

Wat nu te doen. Baan bij de mobiele provider was nu een zekerheid.
Maar zou ik dat doen, dan zou ik niet naar gesprek bij Sanquin kunnen. En de baan die ik echt graag wilde werd dan ook moeilijk, want ik wist niet of er een proeftijd in het contract zou staan, dat is namelijk niet meer verplicht.

Uiteraard ga je dan te rade in de vriendenkring. "Volg jouw hart!", was het advies.

En ik vond dat ik dat maar eens moest doen. Dus zekere baan afgezegd, wel naar gesprek bij Sanquin geweest, was ook een heel goed gesprek, ze vonden mij ook heel goed, maar kozen toch voor een kandidaat met wat meer medische ervaring.

En toen werd het spannend. Ook al omdat mijn referentie even niet bereikbaar was. Dat bewoog mij tot een out of the box plannetje, maar dat bleek gelukkig niet nodig.

En gisteren kwam dan eindelijk het verlossende woord toen de intercedente belde: "Theo, ik mag jou feliciteren!".

Ik was blij, opgelucht en ik heb enorm veel zin om maandag te beginnen!